3 λεπτά χρόνος ανάγνωσης
Την περασμένη εβδομάδα πήγα στο Αϊβαλί για να συμμετάσχω στη συγκομιδή της ελιάς. Ταυτόχρονα, στα μαθήματα κατάρτισης άκουσα για πολλά όμορφα έργα όπως μνημειακά δέντρα και οικολογικό άτλαντα. Έχω δει ότι η συγκομιδή ήταν μια δικαιολογία, οι πρόσφατες μελέτες για τις ελιές ήταν καταπληκτικές.
class=”cf”>
Με περίπου 189 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, η Τουρκία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο. Ναι, είμαστε μια χώρα ελιάς. Αλλά πού βρισκόμαστε στην αντίληψη του κόσμου για τις ελιές και το ελαιόλαδο; Το περασμένο Σαββατοκύριακο πήγα στην περιοχή του Αϊβαλί στο Μπαλικεσίρ για να συμμετάσχω στη συγκομιδή της ελιάς. Άκουσα τόσα πολλά υποσχόμενα έργα… Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν αυτό που είπε ο Διευθυντής μάρκετινγκ της Bunge Turkey, Pınar Nokay: «Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζετε τον εαυτό σας και το προϊόν σας για να το καταφέρετε σε παγκόσμια θέση. Όπως γνωρίζετε, οι Ιταλοί κυριαρχούν στον κόσμο στο μάρκετινγκ, οι Ισπανοί έχουν τη μεγαλύτερη ικανότητα στη γεωργία και εμείς έχουμε την πιο παλιά κουλτούρα…»
Για να το εξηγήσουν αυτό σε όλο τον κόσμο με αποδεδειγμένο τρόπο, επιστήμονες, πανεπιστήμια και οργανισμοί συνεργάστηκαν και ίδρυσαν την πλατφόρμα «Ζήτω για γενιές». Και κρατηθείτε γερά. Υποβλήθηκε φάκελος στην UNESCO που αποδεικνύει ότι η ελιά είναι δέντρο ενδημικό στα εδάφη της Ανατολίας. Μόλις εγκριθεί, ας σηκώσουμε τις σημαίες και ας το διακηρύξουμε περήφανα σε όλο τον κόσμο. Γιατί αυτός είναι ένας πλούτος που κανείς με λεφτά ή έστω εξυπνάδα δεν μπορεί να έχει.
Δύο από τα βασικά ονόματα σε αυτό το έργο είναι η παλαιοοικολόγος Αναπλ. Ο Dr. Çetin Şenkul και ο σεφ Ömür Akkor. Σύμφωνα με τον Çetin Hoca, η ελιά είναι ένα από τα 15.000 ενδημικά είδη μεταξύ των περίπου 25.000 ειδών φυτών στη Μεσόγειο. Όπως οι ελιές, το σιτάρι και τα σταφύλια, έχει εξελιχθεί παράλληλα με τον άνθρωπο, δημιουργώντας έναν πολιτισμό 7.000 ετών.
Το έργο της πλατφόρμας «Ζήτω για γενιές» πραγματοποιείται και με το brand Komili. Χρησιμοποιώντας καθαρά επιστημονικές μεθόδους και αποτελέσματα, η σημασία της ελιάς, της ελιάς και του ελαιολάδου από την Ανατολία μεταδίδεται σε όλο τον κόσμο. Με λίγα λόγια, προσπαθούν να διαβάσουν την 12.000 ετών κοινή μνήμη της ανθρωπότητας και της γεωγραφίας μέσα από τις ελιές.
Στην UNESCO υποβλήθηκε φάκελος που αποδεικνύει ότι η ελιά είναι ενδημική στα εδάφη της Ανατολίας. Μόλις γίνει αποδεκτό, θέλουμε να το ανακοινώσουμε στον κόσμο με μεγάλη υπερηφάνεια.class=”cf”>
άνω των 400 ετών
class=”cf”>
Το έργο έχει μέχρι στιγμής σαρώσει περισσότερα από 25 εκατομμύρια ελαιόδεντρα, συμπεριλαμβανομένων της επαρχίας Manisa και της περιφέρειας Αϊβαλί. Συνολικά εντοπίστηκαν και χαρτογραφήθηκαν 310 μνημειώδη ελαιόδεντρα που αξίζει να διατηρηθούν. Αυτά τα 310 μνημειώδη ελαιόδεντρα, ηλικίας άνω των 400 ετών, για τα οποία έχουν συνταχθεί επιστημονικές εκθέσεις, έχουν καταχωρηθεί στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Αστικοποίησης και Κλιματικής Αλλαγής. Επιπλέον, η διαδικασία επωνυμίας της ελιάς στην Τουρκία επιταχύνεται με τη μελέτη του υπεδάφους σε συνεργασία με τις συνεχιζόμενες ανασκαφές στην Ανατολία. Υπάρχει επίσης μια έκπληξη που ετοιμάζει ο σεφ του Ömür. Η ανακοίνωση δεν έχει γίνει ακόμα, αλλά θα το γράψουμε εδώ. Σε συνεργασία με την UNESCO, κυκλοφορεί ένα βιβλίο με τίτλο «Το βιβλίο των ελιών: Ένα είδος, ένας τόπος, χιλιάδες πολιτισμοί».
Δεκάδες ποικιλίες σε όλη τη χώρα
class=”cf”>
Όταν ο κόσμος μιλάει για ελιές και ελαιόλαδο, πρώτα έρχεται στο μυαλό η περιοχή του Αιγαίου, αλλά δεκάδες διαφορετικές ποικιλίες ελιών φυτρώνουν σχεδόν παντού στη χώρα μας, με εξαίρεση την κεντρική και ανατολική Ανατολία. Η πιο δημοφιλής επιτραπέζια ελιά είναι η ποικιλία Gemlik. Οι περιοχές στις οποίες προσαρμόζεται καλύτερα αυτή η φυλή είναι γνωστές ως Kahramanmaraş και Gaziantep, εκτός από το Gemlik και τα περίχωρά του. Η πιο δημοφιλής ποικιλία ελαίων είναι η ελιά του Αϊβαλί (ονομάζεται επίσης ποικιλία Edremit) στην περιοχή του κόλπου Edremit. Τα έλαια που παράγονται από αυτές τις ελιές βρίσκονται επί του παρόντος στην υψηλότερη κατηγορία ποιότητας. Το ελαιόλαδο Memecik πρόσφατα χαρακτηρίστηκε επίσης από τον καυστικό του χαρακτήρα. Οι ελιές Saurani (Savrani) της Αττάκυας έχουν υποστεί μια πιο προσεγμένη παραγωγική διαδικασία τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα ένα προϊόν με εξαιρετική γεύση. Ίσως οι περισσότεροι από εσάς να μην το έχετε ακούσει ποτέ, αλλά υπάρχει ελαιοκαλλιέργεια στο Artvin και ακόμη και στο Σιρνάκ. Αλλά αν δούμε τον όγκο παραγωγής, το Aydın είναι το πρώτο στην Τουρκία με 380.000 τόνους. Το Balıkesir, η Manisa, η İzmir, η Muğla και η Antakya μοιράζονται τη δεύτερη θέση με 100-170 χιλιάδες τόνους ελαιοπαραγωγής. Η Προύσα, η Αττάλεια και η Μερσίνα βρίσκονται στην τρίτη θέση με 50-100.000 τόνους. Το Çanakkale, τα Adana, το Osmaniye και το Kilis βρίσκονται στην τέταρτη θέση με παραγωγή μεταξύ 20 και 50.000 τόνων.
Mutlu Village Life Center
Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας (ΜΕΒ) μετατρέπει αχρησιμοποίητα σχολικά κτίρια χωριών σε Κέντρα Ζωής Χωριών. Δραστηριότητες όπως μαθήματα, εργαστήρια και κατασκηνώσεις νέων οργανώνονται εδώ. Ιδρύονται βιβλιοθήκες. Το Happy Village Life Center είναι ένα από αυτά. Από τον Απρίλιο του 2023, εδώ προσφέρονται διάφορα μαθήματα κατάρτισης τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες. Εργαστήρια δημιουργικού θεάτρου, ζωγραφικής και φύσης για παιδιά. Διοργανώνουν επίσης εργαστήρια φιλοσοφίας και φύσης για ενήλικες. Όχι μόνο το Αϊβαλί, αλλά και όσοι από τις γύρω επαρχίες και περιοχές μπορούν εύκολα να επωφεληθούν από τις υπηρεσίες εδώ το καλοκαίρι και το χειμώνα. Το Μουσείο Ελαιόλαδου του Αϊβαλί προσφέρει διάφορα μαθήματα κατάρτισης ειδικά για γυναίκες αγρότισσες σχετικά με το θέμα της ελιάς και του ελαιολάδου.
Νόστιμες διευθύνσεις από την περιοχήclass=”cf”>
◊ Όταν πηγαίνω στο Αϊβαλί, δεν μπορώ να περάσω χωρίς να σταματήσω από τον Edremit Bahar Lokantası. Στο εστιατόριο του σεφ Ekrem Yanbolluoğlu, μόνο γυναίκες εργάζονται τόσο στην κουζίνα όσο και στο σέρβις. Κατά τη διάρκεια του τρύγου μας σέρβιραν γεμιστά κολοκυθάκια με ελαιόλαδο, ραπανοσαλάτα, γεμιστά παϊδάκια με πιλάφι που λέγεται «Σούρα» και ένα κασκέκ. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ραβιόλια Avunya και τηγανητά μανιτάρια κανέλας, που φτιάχνονται μόνο στο σπίτι στο Edremit και δεν υπάρχουν πουθενά αλλού. Τις Πέμπτες σερβίρεται το παραδοσιακό τρίο γαμήλιων φαγητών της περιοχής με κεσκέκ, ρεβίθια και ρύζι.
◊ Αν πάω για λίγες ώρες στο Αϊβαλί και ο καιρός είναι καλός, πάω αμέσως στο Cunda. Ναι, είναι πολύ κλασικό πράγμα, αλλά το να κάθομαι στο Taş Kahve με κάνει πάντα να νιώθω καλά. Δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο που να με κάνει χαρούμενη σαν ένα κουλούρι που αγόρασα στο αρτοποιείο Karadeniz στον παράδρομο, ένα καλάθι με τυρί που έκοψα σε φέτες από το Kesebir Mandıra και ένα ποτήρι τσάι.
◊ Αν έπινα έναν μεγάλο μαύρο καφέ, το καλύτερο συνοδευτικό θα ήταν το παγωτό μαστίχας και μαύρης μουριάς από το παγωτατζίδικο ακριβώς στη γωνία από το Taş Kahve.
◊ Δεν παραμελώ ποτέ τα ψώνια στο Kesebir Mandıra. Εκτός από το καλαθοτυρί της περιοχής, φτιάχνεται και παρόμοια εκδοχή τυριού Λαδοθήρι, που μοιάζει με τα τυριά του νησιού της Λέσβου και τηγανίζεται στο λάδι. Αυτό με το θυμάρι είναι ιδιαίτερα νόστιμο, το προτείνω.
