Οι κόκκοι καφέ ανακαλύφθηκαν γύρω στο 900 μ.Χ. και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά ως ρόφημα στην Υεμάν. Είναι επίσης όπου αλέστηκαν για πρώτη φορά οι κόκκοι του καφέ. Πριν μιλήσουμε για το άλεσμα, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε πώς τα κεράσια καφέ μετατράπηκαν αρχικά σε κόκκους καφέ. Τα κεράσια του καφέ μαζεύονταν αρχικά από θάμνους καφέ ή δέντρα ανάλογα με το πόσο καλά μεγάλωναν. Αυτά τα κεράσια καφέ Arabica μαζεύτηκαν όταν τα κεράσια είχαν έντονο χρώμα. Έπειτα τα έβαζαν στη φωτιά και τα έψηναν μέχρι να ανοίξουν τα κεράσια. Αυτή η διαδικασία παρήγαγε δύο καβουρδισμένους κόκκους καφέ από κάθε κεράσι καφέ.
Τώρα, ας μιλήσουμε για το πώς αλέθονταν. Οι άνθρωποι στη Μέση Ανατολή άλεθαν ήδη δημητριακά και μπαχαρικά. Τα άλεθαν χτυπώντας απλά ανάμεσα σε δύο βράχους ή χρησιμοποιώντας γουδοχέρι και γουδί. Το γουδοχέρι και το γουδί κατασκευάζονταν κυρίως από πέτρα και ξύλο γιατί είχαν αντοχή στην απορρόφηση των χημικών ουσιών που άφηναν γεύσεις και αρώματα από διάφορα φαγητά. Οι κόκκοι καφέ, αν και πολύ πιο σκληροί, αλέστηκαν επίσης με αυτή τη μέθοδο. Ωστόσο, παρόλο που τα έβρασαν πρώτα επειδή ήταν πιο σκληρά από τα δημητριακά και τα μπαχαρικά, δεν αλέστηκαν πολύ καλά. Οι χοντροαλεσμένοι κόκκοι τοποθετούνταν σε μια ειδική καφετιέρα από χαλκό ή ορείχαλκο που ονομάζεται Ibrik. Ένα Ibrik είναι κάπως στρογγυλό στο κάτω μισό και στη συνέχεια είχε ένα ίσιο σώμα στο υπόλοιπο της διαδρομής προς τα πάνω. Υπήρχε ένα μακρύ αρκετά φαρδύ στόμιο στο πάνω μέρος και μια μεταλλική λαβή με λουράκι σε σχήμα μεγάλου C συνδεδεμένη με το δοχείο. Οι πότες στραγγίζουν τον καφέ μέσα από τα δόντια τους για να πάρουν την πλήρη γεύση του καφέ. Σήμερα, κάποιοι εξακολουθούν να αλέθουν τους κόκκους του καφέ με γουδοχέρι και γουδί. Για να αποκτήσετε τη συνοχή ενός στάγδην άλεσης, χρειάζονται έως και δέκα ώρες λείανσης με πέτρινο γουδοχέρι και γουδί με το χέρι.
Καθώς οι κόκκοι καφέ εξάγονταν από εμπόρους σε διάφορα μέρη του κόσμου, δημιουργήθηκαν μύλοι καφέ χρησιμοποιώντας κάποιο άλλο είδος συσκευής. Όταν ο καφές έφτασε στην Ευρώπη, οι μύλοι μπαχαρικών που ήδη χρησιμοποιούνταν ήταν το πρώτο βήμα προς τον μηχανικό μύλο καφέ. Πιστεύεται ότι ο πρώτος μύλος φασολιών κατασκευάστηκε ήδη από τον 14ο αιώνα στην Ευρώπη. Ο πρώτος γνωστός μύλος καφέ παρήχθη μαζικά στις αρχές του 1800 στη Γαλλία, αλλά ο εφευρέτης παραμένει άγνωστος.
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1800, διάφοροι μύλοι καφέ βρίσκονταν σχεδόν σε κάθε σπίτι στην Ευρώπη και την Αμερική. Οι περισσότεροι από τους μύλους καφέ είχαν μια λαβή λείανσης στο επάνω μέρος ενός κουτιού που ήταν τοποθετημένο μέσα σε μια θήκη σε σχήμα μπολ με καβουρδισμένους κόκκους καφέ. Το κάτω μέρος του κουτιού είχε ένα συρτάρι που συγκρατούσε τους κόκκους του καφέ μετά το άλεσμα. Μερικοί μύλοι κατασκευάστηκαν και διακοσμήθηκαν περίτεχνα. Οι σημερινοί οικιακόι μύλοι καφέ είναι κυρίως ηλεκτρικοί και χρησιμοποιούν κεραμικά γρέζια ή λεπίδες από ανοξείδωτο χάλυβα για την άλεση του καφέ. Οι μύλοι εμπορικής χρήσης, ωστόσο, χρησιμοποιούν μόνο κεραμικά γρέζια.
