Στη δεκαετία του 1970 σημειώθηκε έξαρση στα premium φαγητά και όλοι αυτοί οι καλοφαγάδες αναβάθμιζαν με χαρά τα γλυκά τους με ακριβές ευρωπαϊκές λιχουδιές. Ας πάρουμε τη σοκολάτα επώνυμων σχεδιαστών και συγκεκριμένα το Godiva βελγικής κατασκευής, που άνοιξε έναν εντελώς νέο κόσμο, κυριαρχώντας στην αγορά με τα χρυσά κουτιά, τις αμαρτωλές τρούφες και τις υψηλές τιμές. Παραμερίσαμε πρόθυμα παλιά αγαπημένα, όπως ο Hershey και ο Mars, και αναζητήσαμε μια πιο πλούσια, πιο φανταχτερή και πιο όμορφα συσκευασμένη σοκολάτα. Για πρώτη φορά, πολλοί Αμερικανοί δεν συνέδεσαν πλέον τη λέξη «τρούφες» με έναν μύκητα που ξέθαψαν οι χοίροι στη Γαλλία. Ήταν καραμέλες σοκολάτας που παρήγαγαν σχεδόν μια πνευματική εμπειρία με μια απίστευτη μπουκιά. Ακόμη και τα εύθραυστα φιστίκια έγιναν πολυτελή, καθώς οι ακριβότεροι ξηροί καρποί αντικατέστησαν το ταπεινό φιστίκι, η σοκολάτα αντικατέστησε το «εύθραυστο» και ο φλοιός αμυγδάλου ή κάσιους με υψηλή περιεκτικότητα σε φαλουτίνη πήρε το επίκεντρο.
Έτσι πήγε η κουλτούρα του φαγητού, καθώς οι Αμερικανοί επέλεξαν έναν πιο εκλεπτυσμένο τρόπο ζωής, πιο ακριβά εστιατόρια και κομψές διατροφικές εμπειρίες. Έχετε μια κακή μέρα; Περιποιηθείτε τον εαυτό σας. Αισθάνεστε κατάθλιψη; Τίποτα δεν χορταίνει όσο η σοκολάτα. Ψάχνετε για δώρο οικοδέσποινας; Αυτό το χρυσό κουτί με τρούφες θα εντυπωσιάσει. Οι εισαγωγείς πήδηξαν σε αυτήν την τάση και όλο και περισσότερες premium καραμέλες πλημμύρισαν τα καταστήματα, ενώ ορισμένοι άνοιξαν ακόμη και μπουτίκ με την παρακμιακή τους τιμή. Οι νέοι επαγγελματίες δεν ήταν πλέον ικανοποιημένοι με τα Butterfingers, τα Hershey bar ή τα Snickers της παιδικής τους ηλικίας. Ήθελαν περισσότερα και τα κατάφεραν. Αν πάλι προτιμούσατε μπάρες σοκολάτας, η Cadbury έβαλε μεγαλύτερα μεγέθη γεμιστά με ξηρούς καρπούς, σταφίδες ή καραμέλα. Ο Ghiradelli παρουσίασε ένα σακουλάκι με γάλα τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο ή τετράγωνα μαύρης σοκολάτας, γεμισμένα με βατόμουρο, καραμέλα ή μέντα.
Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι πολυτελείς εταιρείες που τροφοδοτούν τις παλέτες μας chi-chi; Ευρωπαϊκές σοκολάτες όπως οι Lindfors, Perugina, Ghiradelli, Toblerone, Ferrero Rocher, Neuhaus, Lindt και φυσικά η grande dame όλων αυτών, Godiva. Για να μην μείνουν πίσω, οι Αμερικανοί κατασκευαστές σοκολάτας προσπάθησαν να ανταγωνιστούν, αναβαθμίζοντας τις συσκευασίες τους, επεκτείνοντας το ρεπερτόριό τους και χρεώνοντας υψηλότερες τιμές για να καλύψουν τη νέα ζήτηση. Και όπως οι Αμερικανοί αναζητούσαν καλύτερο καφέ αντί για τις τυπικές μάρκες παντοπωλείων, έτσι αγόραζαν καλύτερες καραμέλες για ψήσιμο. Ακόμη και οι δοκιμασμένες και αληθινές μπουκιές Toll House συνάντησαν τους πρώτους ανταγωνιστές τους στο Ghiradelli και σε ακριβές τοπικές μάρκες. Έξυπνα που κυκλοφόρησαν στο εμπόριο, υποσχέθηκαν να παράγουν ένα πιο γευστικό μπισκότο με τσιπς σοκολάτας, και μερικοί αρτοποιοί το πρόσεχαν.
Λοιπόν, κάναμε πίσω πετάλι και ανανεώσαμε την πίστη μας σε πιο μέτριες και πολύ λιγότερο ακριβές μάρκες; Όχι σύντομα. Το 2007, δύο αδέρφια με το όνομα Μαστ τόλμησαν να χρεώσουν δέκα δολάρια για μια «καλύτερη» σοκολάτα και σαν σκόρος στη φλόγα, οι λάτρεις της σοκολάτας τους καταβρόχθισαν. Διαδικτυακά, μπορείτε να αγοράσετε τις «συλλογές» τους από διαφορετικές μπάρες σοκολάτας, όμορφα συσκευασμένες. Έξι μπάρες κοστίζουν 45 δολάρια, αλλά μερικές παρασκευάζονται με κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, κάτι που δικαιολογεί το κόστος, σύμφωνα με τους ίδιους. Ένα μόνο μπαρ θα σας κοστίσει οκτώ έως δέκα δολάρια. (Τρώτε πολύ αργά.)
Και δεν έχουμε καν ξεκινήσει με βιολογικές σοκολάτες ή σοκολάτες τροπικού δάσους. Πολύ τρομακτικό για να το σκεφτώ.
