Στις νότιες πλαγιές των Μπλε Βουνών της Τζαμάικας κατοικούν αρκετά εκατομμύρια τόνοι γύψου. Χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγή τσιμέντου και οικοδομικά υλικά, ο γύψος είναι ένα εξαιρετικά κοινό ορυκτό. Πολλοί ιδιοκτήτες σπιτιού θα είναι εξοικειωμένοι με τον γύψο, καθώς χρησιμοποιείται σε γυψοσανίδες. Ο γύψος έχει πολλές άλλες χρήσεις, όπως λίπασμα γκαζόν, κιμωλία μαυροπίνακα και ως πηκτικό για τόφου. Δεδομένου ότι χρησιμοποιείται επίσης για τη δημιουργία τσιμέντου, μέρος του τοπικού γύψου της Τζαμάικα αναμφίβολα βρίσκει τον δρόμο του σε ένα από τα πολλά all inclusive θέρετρα της Τζαμάικα. Ακριβώς όπως μερικές από τις άλλες βιομηχανίες στην Τζαμάικα, η εξόρυξη γύψου δεν είναι πολύ συναρπαστική και σίγουρα δεν ανεβάζει τον παλμό σας όπως μερικά από τα κορυφαία κλαμπ σε όλο το νησί. Αλλά είναι επίσης μια βιομηχανία όπως αυτή που δημιουργεί τη ραχοκοκαλιά για την Τζαμάικα και βοηθά στη δημιουργία θέσεων εργασίας για τους κατοίκους της και ενθαρρύνει το εμπόριο μεταξύ άλλων χωρών.
Αν και η γεωργία δεν είναι τόσο μεγάλη στην Τζαμάικα όσο σε ορισμένες άλλες χώρες, προσφέρει πολλές θέσεις εργασίας. Ζητούνται εργάτες για την καλλιέργεια μεγάλης ποικιλίας καλλιεργειών. Αυτές οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν κολοκύθες, καρότα, ντομάτες, αγγούρια, κρεμμύδι, παπάγια, ανανά, καρπούζι, καλαμπόκι, ρύζι, γιαμ, πατάτες και πλατάνια. Η ζάχαρη είναι η κορυφαία εξαγωγική καλλιέργεια και παράγεται επίσης μεγάλη ποσότητα καφέ και κακάο. Ο καφές Τζαμάικας, και ειδικότερα ο καφές Blue Mountain απολαμβάνει κορυφαίας τιμής και θεωρείται ένας από τους πιο ακριβούς καφέδες στον κόσμο. Το καλύτερο μέρος είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνετε all inclusive διακοπές στην Τζαμάικα για να δοκιμάσετε τον καφέ. Θα πληρώσετε ένα βαρύ τίμημα, αλλά μπορείτε ακόμη και να παραγγείλετε αυτό το ήπιο ψητό μέσω Διαδικτύου και να το στείλετε σε όλο τον κόσμο ακριβώς στην πόρτα σας.
Φυσικά, η Τζαμάικα δεν ήταν πάντα Τζαμάικα. Ο Χριστόφορος Κολόμβος προσγειώθηκε στο νησί το 1494 και διεκδίκησε τη γη για την Ισπανία. Ονόμασε το νησί Σαντιάγο. Οι κάτοικοι του νησιού εκείνη την εποχή, οι ιθαγενείς Arawak, εξοντώθηκαν από τους Ισπανούς και το νησί πέρασε υπό ισπανική κυριαρχία. Αυτό κράτησε μέχρι το 1655, όταν οι βρετανικές δυνάμεις κατέλαβαν τον έλεγχο του νησιού. Χρειαζόμενοι μια πηγή εργασίας για την καλλιέργεια ζάχαρης και καφέ, οι Βρετανοί έφεραν Αφρικανούς σκλάβους στην Τζαμάικα. Παρά τις πολυάριθμες εξεγέρσεις και εξεγέρσεις σκλάβων, αυτή η περίοδος διήρκεσε για σχεδόν 150 χρόνια, μέχρι την κατάργηση της δουλείας το 1834. Για όσους επισκέπτονται την Τζαμάικα για έναν γάμο στην παραλία της Καραϊβικής, είναι δύσκολο να πιστέψουν ότι κάποια στιγμή αυτή η όμορφη χώρα συμμετείχε στο εμπόριο σκλάβων . Ευτυχώς αυτές οι μέρες έχουν περάσει πολύ καιρό και το μόνο που μένει είναι καλές στιγμές, καλό φαγητό και καλοί άνθρωποι.
