Πριν από περίπου τριάντα χρόνια, κανείς δεν ανησυχούσε πολύ για την Κίνα, καθώς εξακολουθούσε να θεωρείται έθνος του Τρίτου Κόσμου, και σήμερα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι εξακολουθεί να είναι ένα έθνος του Τρίτου Κόσμου, παρόλο που πόλεις όπως το Πεκίνο και η Σαγκάη και περίπου 20 ή 30 άλλες είναι αρκετά προηγμένα, με σύγχρονη αρχιτεκτονική, υποδομές και ανέσεις. Ωστόσο, η υπόλοιπη χώρα είναι αρκετά φτωχή, με αγρότες που μόλις και μετά βίας περνούν. Στην Κίνα είτε είστε πλούσιοι είτε φτωχοί, και υπάρχουν πολύ λίγοι στη μεσαία τάξη, και αυτό είναι ακόμα και αν αποκαλείτε μεσαία τάξη εκείνους τους ανθρώπους που κέρδισαν 1300 $ πέρυσι.
Πριν από λίγο καιρό, συζητούσαμε όλα αυτά στο think tank μας που τυγχάνει να λειτουργεί διαδικτυακά. Μία από τις ερωτήσεις ήταν? “Τι σε νοιάζει για την Κίνα;” Εδώ είναι μερικά από τα θέματα που με απασχολούν – ζητήματα και προκλήσεις, τις οποίες πιστεύω ότι η ομάδα σκέψης μας πρέπει να αντιμετωπίσει.
Εμπορικοί πόλεμοι, κινεζικός στρατός, έλλειψη διαφάνειας, πωλήσεις όπλων σε εχθρούς, πρώτες ύλες, έλλειψη ρύθμισης των προϊόντων, εργασιακές προκλήσεις, πλημμύρες, αυξανόμενοι πόνοι, επενδύσεις, outsourcing, παλιά φρουρά που φεύγει – νέα φρουρά έρχεται. Ρύπανση, ζώνες νεκρής θάλασσας , δικαιώματα νερού, μποτιλιαρίσματα, επισφαλή δάνεια και δημοτικά οχήματα, νομισματικά ζητήματα, παγκόσμιο κυνήγι οδοκαθαριστών για πετρέλαιο, συνοριακές διαμάχες, εθνοκάθαρση, απώλεια βιομηχανιών στην Κίνα – αυτοκινητοβιομηχανία, υπολογιστές, αεροπορική βιομηχανία, φαρμακευτικά προϊόντα κ.λπ. Προκλήσεις αποκλεισμού ASEAN .
Και, συνέχισα να ανακαλύπτω περισσότερα προβλήματα και προκλήσεις που πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν τώρα. Λογοκρισία στο Διαδίκτυο, θρησκευτική ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτική, διπλωματία, οικονομία, εμπόριο, περιβάλλον, εκπαίδευση, δεξαμενές σκέψης. Και ας μην ξεχνάμε ζητήματα με την Ταϊβάν, τη Βιρμανία, την Ινδία, την Ιαπωνία και το Θιβέτ – ή μερικά από τα κύρια τρέχοντα προβλήματα στις ειδήσεις. Τυφώνες, πλημμύρες, ρύπανση, νεκρές ζώνες των ωκεανών και οικονομική ανάπτυξη της επαρχίας.
Πριν από λίγες μέρες, στο καφενείο μιλούσα με έναν Κινεζοαμερικανό δεύτερης γενιάς, ο οποίος είναι τώρα δάσκαλος εδώ στις ΗΠΑ και μου είπε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Κίνα δεν ήταν τίποτα από αυτά που ανέφερα παραπάνω, αλλά είπε το δικό τους. Το πρόβλημα είναι η τεράστια διαφθορά. Τώρα, λοιπόν, η Κίνα δεν θέλει να της πουν τι να κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες ή οποιοσδήποτε άλλος, αλλά τώρα που η Κίνα έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ΑΕΠ από οποιοδήποτε έθνος στη γη, και συνεχίζουμε να έχουμε εμπορικό έλλειμμα μαζί τους σχεδόν μισό $1 τρισεκατομμύρια ετησίως, αν δεν μιλάμε για αυτά τα πράγματα είναι πιθανό να βυθίσει την οικονομία μας, κάτι που θα βύθιζε και την κινεζική οικονομία, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο.
Βλέπετε αυτό το σημείο; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε ελεύθερο εμπόριο, αλλά πρέπει να έχουμε δίκαιο εμπόριο, εάν αυτό απλώς δεν πρόκειται να είναι βιώσιμο μακροπρόθεσμα. Σκεφτείτε όλα αυτά.
