Το “One Toke Over the Line” από το φολκ ροκ ντουέτο Brewer & Shipley κυκλοφόρησε το 1970 σε μια ατμόσφαιρα αντιπολεμικών διαδηλώσεων και καταστολής των χρηστών ναρκωτικών. Το τραγούδι θα γινόταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Mike Brewer και του Tom Shipley. τόσο μεγάλο που τράβηξε την προσοχή του αντιπροέδρου Spiro Agnew, ο οποίος χαρακτήρισε το τραγούδι -μαζί με το “Eight Miles High” των Byrds, το “White Rabbit” του Jefferson Airplane και το “Monkey Man” των Rolling Stones – “κατάφωρη κουλτούρα ναρκωτικών προπαγάνδα» που «απειλεί να κλονίσει την εθνική μας δύναμη».
Ο Άγκνιου προειδοποίησε για κυρώσεις της FCC εναντίον ραδιοφωνικών σταθμών που έπαιζαν τραγούδια που εξυμνούσαν ή προωθούσαν τη χρήση παράνομων ναρκωτικών.
Αν και η αναφορά του στη μαριχουάνα δεν είναι μυστικό, ο Tom Shipley είπε ότι ο Agnew παρερμήνευσε το νόημα του τραγουδιού. Για το δίδυμο, που είχε καεί από πάρα πολλές νύχτες στο δρόμο, δεν ήταν σχεδόν μια προώθηση της χρήσης ναρκωτικών. Αντίθετα, ήταν μια κραυγή για μέτρο στη ζωή τους.
Το «One Toke Over the Line» γράφτηκε στα παρασκήνια ανάμεσα στα σκηνικά στο Vanguard Coffee House του Κάνσας Σίτι. Εξαιρετικά βαριεστημένος και πολύ λιθοβολημένος, ο Σάιπλεϊ ξεστόμισε: «Φίλε, είμαι ένα βήμα πάνω από τη γραμμή απόψε».
Η φράση έκανε κλικ σε κάποιο επίπεδο επειδή καθώς έπαιζαν μαζί την επόμενη μέρα, το δίδυμο θυμήθηκε την περιγραφή του Shipley για τη συννεφιασμένη κατάσταση του μυαλού τους και σε περίπου μία ώρα έγραψε “One Toke Over the Line”.
Οι Brewer & Shipley δεν αναγνώρισαν τις δυνατότητες του τραγουδιού ως επιτυχία. Δεν ήταν καν μέρος της λίστας συναυλιών τους. Η πρώτη δημόσια παράσταση του τραγουδιού ήταν στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη όταν άνοιξαν για την τραγουδίστρια και τραγουδοποιό Melanie.
Το πλήθος τους έδωσε μια θερμή αντίδραση, αλλά στο δεύτερο encore τους είχαν ξεμείνει από τραγούδια. Τότε έκανε το ντεμπούτο του το «One Toke Over the Line».
Η αντίδραση ήταν άμεση. Ο πρόεδρος της Buddha Records Neil Bogart ήρθε στα παρασκήνια και επέμεινε να συμπεριληφθεί το “One Toke” Tarkio, το τρίτο τους άλμπουμ τότε σε παραγωγή. Ωστόσο, το ζευγάρι δεν αναγνώρισε τις δυνατότητες του τραγουδιού ως hit single.
Η παραγωγή του “One Toke” έγινε από τον Nick Gravenites των Electric Flag και ηχογραφήθηκε στα Wally Heider Studios στο Σαν Φρανσίσκο, όπου τα μέλη των Jefferson Airplane και Grateful Dead έπεφταν συνήθως από τις συνεδρίες. Οι Gravenites συγκέντρωσαν ένα εφεδρικό συγκρότημα μπλουζ από την περιοχή του Σικάγο, όπως οι κιθαρίστες Mike Bloomfield και Fred Burton, ο keyboardist Mark Naftalin και ο Bob Jones στα ντραμς.
Ο συνδυασμός αστικών μπλουζ μουσικών με folk rockers όπως οι Brewer & Shipley προκάλεσε κάποια τριβή, αλλά ο Shipley είπε ότι παρήχθη ένας “υβριδικός ήχος” που τέντωσε τη δημιουργικότητα όλων.
Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί απαγόρευσαν τον δίσκο, το “One Toke” έγινε η πρώτη δεκάδα επιτυχία και το τραγούδι που ταυτίστηκε περισσότερο με το δίδυμο. Αλλά ο Μπρούερ είπε ότι το τραγούδι δεν ήταν χαρακτηριστικό της μουσικής τους.
«Σχεδόν μας περιστερούσε και μας κατηγοριοποίησε με τρόπο που δεν ίσχυε πραγματικά», είπε ο Μπρούερ. «Στην πραγματικότητα ο Τομ κι εγώ πάντα πιστεύαμε ότι οι μπαλάντες μας ήταν το φόρτε μας».
