Υπάρχουν πάντα δύο διακριτοί ρόλοι που παίζουν όταν μιλάμε. Το κοινό έχει παθητικό ρόλο και ο ομιλητής ενεργητικό. Αυτή είναι μια ουσιαστική δυναμική. Το κοινό και ο ομιλητής επικοινωνούν καλά μεταξύ τους στο βαθμό που και οι δύο κατανοούν και σέβονται αυτή τη δυναμική. Δεν πρέπει να συγχέονται ή να ανταλλάσσονται.
1-Η αυτοσυνείδηση έχει να κάνει με το να μην εμπιστευόμαστε το πώς νιώθουμε και κατά συνέπεια να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το πώς νιώθουμε. Μπορεί να είναι καταστροφικό. Η αυτοσυνείδηση έχει να κάνει με την ένταση, η οποία πηγάζει από το να μην είμαστε σε δράση για τον σκοπό μας ή να μην δίνουμε κατεύθυνση και δύναμη στις προθέσεις μας. Γίνομαι νευρικός όταν το μάτι μου είναι μακριά από την μπάλα.
Η δημιουργία αίσθησης χώρου και τόπου είναι επίσης ευθύνη του ομιλητή. Κάνοντας οπτική και απτική επαφή με το δωμάτιο, τις αποστάσεις, τους όγκους, τα σχήματα, το φως, τα αντικείμενα, τα έπιπλα, τον εαυτό μας, τους άλλους… κ.λπ. Αγκυρώνει την εστίασή μας στον φυσικό κόσμο, ο οποίος έχει τη γείωση που επιθυμούμε.
2-Οι παρουσιάσεις, οι δεκάδες δράσεις και τα πάντα σε μια δημόσια παράσταση πρέπει να έχουν μια εμπρός και αποκαλυπτική ποιότητα. Οι ομιλητές πρέπει να αποκαλύπτουν και όχι να κρύβονται. Οποιαδήποτε προσπάθεια απόκρυψης διακόπτει και τελικά διακόπτει την επικοινωνία.
3-Πάντα βεβαιωθείτε ότι η ενέργειά σας είναι ελεύθερη να λειτουργεί προς την κατεύθυνση των επιλογών σας. Με άλλα λόγια, παρέχετε περισσότερη ενέργεια από όση νομίζετε ότι χρειάζεστε. Η επιλογή και οι πράξεις είναι εκεί όπου εκφορτώνουμε την ενέργειά μας. Όσο πιο ξεκάθαρη είναι η επιλογή τόσο πιο εύκολη γίνεται η δέσμευση. Όσο περισσότερο αλληλεπιδρούν και ταΐζουν ο ένας τον άλλον, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας.
4-Προσοχή στη συγγνώμη, την αυτολύπηση, τη δημοσιογραφία, τη δραματοποίηση, τον χλευασμό, την υποτίμηση και την εξήγηση ως ορατά μέσα επικοινωνίας. Συνήθως γράφει καταστροφή. Το ίδιο ισχύει για κάθε μορφή κακοποίησης στο κοινό. Το ίδιο ισχύει και για τον φανερό ή κρυφό θυμό. Αυτές είναι παγίδες και/ή πολύ κακές επιλογές. Μερικές φορές ένας ομιλητής απλά δεν συνειδητοποιεί ότι η απόδοσή του/της περιέχει αυτές τις μορφές έκφρασης. Αυτός ή αυτή θα πρέπει να συνειδητοποιήσει την καταστροφική επίδραση που έχει στο κοινό. Οι μόνες εξαιρέσεις είναι φυσικά όταν ο ομιλητής που ζητά συγγνώμη, εξηγεί ή θεωρεί τον εαυτό του ως θύμα ή σχολιάζει τη συμπεριφορά του ως έναν τρόπο να επεξηγήσει, να διασκεδάσει ή να πει κάτι.
5-Ένας ομιλητής πάντα κυριαρχεί ή ελέγχει τη σκηνή ή τη σκηνή και το κοινό. Αυτό το κάνει μέσω της ικανότητας, των ενεργειών, της τεχνικής (που είναι η εκτέλεση των ενεργειών) και της ικανότητάς του/της να πιστεύει σε αυτό που κάνει. Η σχέση ομιλητή-ακροατηρίου είναι μια δυναμική, η οποία πρέπει να γίνει κατανοητή και σεβαστή για να αποφευχθούν προβλήματα. Ο ομιλητής είναι αυτός που ελέγχει και τραβά την προσοχή και όχι το αντίστροφο.
6-Αποφύγετε να τροφοδοτήσετε ένα κοινό ή προσπαθήστε να το προσελκύσετε τεχνητά. Θα σου γυρίσουν την πλάτη. Να είστε προσεκτικοί στις διαθέσεις ή τις συμπεριφορές. Μπορεί να επιθυμείτε η ομιλία σας να έχει καλή αίσθηση και αυτό είναι θεμιτό. προσπαθήστε να το επιτύχετε αυτό μέσω γνήσιων ενεργειών και όχι με στάση. Μια στάση είναι πάντα το αποτέλεσμα κάτι. Είναι μια επιλογή δεύτερης κατηγορίας, εκτός κι αν σκοπεύαμε τη στάση ως ψυχαγωγία. Αν παίξετε το mood θα γράψει προς τα πίσω: DOOM.
7-Όταν ένας ομιλητής κάνει ένα λάθος, δεν πρέπει να τραβήξει την προσοχή σε αυτό. Απλώς προχωρήστε. Όταν ένας ομιλητής είναι τεταμένος, ντροπαλός, άβολος, ανήσυχος και ούτω καθεξής, πρέπει απλώς να το κρύψει:
- Αφοσίωση στις πράξεις του/της
- Να μην κάνεις τίποτα.
Αν είμαστε τεταμένοι ή νευρικοί, δεν φταίει το κοινό. Υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι για να το αντιμετωπίσετε γρήγορα και χωρίς να το προσέξετε.
